بهینه سازی دودکش خورشیدی و تاثیرات آن بر تهویه طبیعی جهت کاهش بار سرمایش ساختمان ها

امروزه در پی افزایش مصرف انرژی و محدود بودن منابع آن معماران به دنبال کاهش مصرف انرژی در ساختمانها با استفاده از انرژی های تجدید پذیر میباشند که این امر سبب روی آوردن به سیستم های غیرفعال خورشیدی شده است. از سیستم های غیرفعال مناسب برای کاهش مصرف انرژی در ساختمانها میتوان به دودکش خورشیدی اشاره کرد. دودکش خورشیدی با استفاده از گرمای خورشید و خاصیت ترموسیفون سبب ایجاد تهویه طبیعی در ساختمان ها و به دنبال آن کاهش نیاز به انرژی برای سرمایش میشود. در این پژوهش یک نمونه مدل از اتاق فرضی در شهر یزد که در آن یک دودکش خورشیدی با 30 سانتی متر ضخامت جرم حرارتی از جنس آجر به یک فضای یک طبقه رو به جنوب شرقی متصل است در نرم افزار انرژی پلاس مدل سازی و توسعه یافته است تا اثر دودکش خورشیدی بر تهویه طبیعی اتاق مورد مطالعه قرار گیرد.پس از معرفی مدل و نحوه عملکرد دودکش خورشیدی، به شرح پیش فرض های نرم افزار استفاده شده در پژوهش و الگوریتم حل آن پرداخته شده است سپس با استفاده از شبیه سازی، ارتفاع، عرض دودکش خورشیدی، ضریب انتقال تابش شیشه پوشش دهنده و فاصله بین شیشه و دیوار جاذب مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که نرخ تهویه طبیعی ایجاد شده توسط دودکش خورشیدی با افزایش عرض، ارتفاع، ضریب جذب انرژی خورشیدی دیوار جاذب و ضریب عبور تابش شیشه افزایش می یابد و با افزایش فاصله شیشه و دیوار جاذب کاهش می یابد. در این بین فاصله شیشه از دیوار جاذب دودکش خورشیدی کمترین تاثیر را بر روی نرخ تهویه طبیعی دارد

کلیدواژه ها:

سیستم غیرفعال خورشیدی ، دودکش خورشیدی ، انرژی پلاس ، تهویه طبیعی