ارتقاء پایداری در مجتمع مسکونی اقشار کمدرآمد از طریق زمینه گرایی فرهنگی نمونه موردی منطقه 19

تامین مسکن متناسب با جایگاه انسانی، امری است والا که در استراتژی جهانی مجمع عمومی سازمان ملل مسیولیتی جهانی نامیده شدهاست. در پروژه های مسکن سازی دولتی که به منظور حمایت از اقشار کم درآمد ساخته می شوند، معمولا پاسخگویی به محدودیت های اقتصادی در اولویت قرار دارد، حال آنکه حساسیت ها و الزامات فرهنگی رایج در طرح و ساخت مساکن اجتماعی، ضرورت توجه به ابعاد اجتماعی، انسانی و فرهنگی شان را دو چندان میکند. ضمن توجه به خصوصیات منطقه 19 با بررسی دقیق نیازهای روحی و جسمی انسان-حس زیبایی شناختی و خصوصیات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی ایران مسکنی ارایه گردید. در همین راستا پژوهش در ابتدا به باز تعریف و شناسایی عوامل زمینه گرایی و پایداری در مجتمع مسکونی، با توجه به بستر فرهنگ میپردازیم و در ادامه به این عوامل جنبه کارکردی داده شود تا در نتیجه به راه کارهای عملی برسیم. در این میان مجموعه های مسکونی، که برای اقشار کم درآمد ساخته می شود همواره از مسایل چالش برانگیز بوده است. زیرا در برنامه های تهیه شده برای تامین مساکن اقشار کم درآمد، به دلیل سیل عظیم متقاضیان و همچنین محدودیت منابع مالی دولت ها، غالبا اهداف کمی دنبال شده و اهداف کیفی مهجور مانده اند. روش مورد استفاده برای این مطالعه، روش توصیفی-تحلیلی بوده است ضمن اینکه از روش های کتابخانه ای و میدانی برای برداشت اطلاعات استفاده شده است.