مروری بر مسئله سوزاندن بقایای گیاهی ودیدگاه کشاورزان مطالعه موردی: شهر سرخنکلاته

بقایای گیاهی آن دسته از پسماندها و اضافات گیاه را شامل میشود که پس از برداشت محصول در زمین برجای می ماند از گذشته تاکنون روشهای مختلفی برای مدیریت بقایای گیاهی توسط کشاورزان مورد استفاده قرارگرفته است سوزاندن معمولترین روش در مدیریت بقایا بیان شده که ممکن است بصورت توده گیاهی در یک محیط بسته و یا در فضای آزاد با کمک مواد نفتی یا شعله فکن صورت گیرد این روش مورد تایید اکثر کارشناسان نیست زیرا در بلندمدت ضمن اثرات نامطلوب برکیفیت خاک و کاهش عملکرد محصول باعث افزایش گازهای گلخانه ای در جو می شود علاوه بر آن موجب کاهش جذب عناصر غذایی توسط ریشه ها کاهش ظرفیت نگهداری آب درخاک کاهش راندمان مصرف آب کاهش نفوذ پذیری خاک و کاهش فعالیتمیکروارگانیسمهای خاک می شود. علیرغم اینکه سوزاندن موجب عدم پایداری بخش کشاورزی می گردد اما اکثر کشاورزان به دلیل عدم آگاهی کافی از مزایای بقایای گیاهی و درآمد پایین به دنبال راهکارهای ساده و ارزان بوده و غیر از آتش زدن راهکار دیگری جهت استفاده موثر از بقایای گیاهی ندارند لذا در تحقیق حاضر ابتدا به مساله سوزاندن بقایا و آثار آن پرداخته شده و سپس دیدگاه کشاورزان شهر سرخنکلاته در استان گلستان در مورد مدیریت بقایای گیاهی بحث شده است و نتایج آن در قالب تحلیل 6 گروه بدست آمده از تحقیق و رابطه آن با ابعاد کشاورزی پایدار مورد ارزیابی قرارگرفته است در پایان نیز پیشنهاداتی ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

سوزاندن بقایای گیاهی ، کشاورزی پایدار ، سرخنکلاته