آمایش سرزمین درمدیریت و برنامه ریزی برای توسعه پایدارکشاورزی و منابع طبیعی

آهنگ تند تخریب منابع طبیعی از یک سو و نیاز غیرقابل اجتناب انسان برای بهره برداری منابع طبیعی از سوی دیگر بازگوکننده حقیقت روشنی است و آن برقراری توازن میان قابلیت های متنوع طبیعت و شیوه های تفکر و برخورد انسان با آنها است توسعه و حفاظت باید درراستای یکدیگر و همزمان انجام گیرد تا بتوان توفیقی نسبی کسب نمود برنامه های توسعه ای معقول باید با توجه به ضرورت های حال و آینده و ارزیابی فواید و مضرات درازمدت و کوتاه مدت فعالیت های توسعه برطبیعت درنظر گرفته شود درروشهای نوین به منظور تعیین هدف حفاظت چگونگی تحقق آن و مکان اجرای طرح ارزیابی دقیق و بررسی جامعی صورت میگیرد با انجام ارزیابی دقیق علاوه برتعیین هدف حفاظت می توان اولویت های حفاظت را نیز تعین نمود تنظیم کنش متقابل بین عوامل انسانی و عوامل محیطی به منظور ایجاد سازمان سرزمینی مبتنی بربهره گیری بهینه از استعدادهای انسانی و محیطی که امایش سرزمین نامیده می شود با رویکرد همه سونگر درچارچوب توسعه فضای یدرمقابله با پدیده بی تعادلی و ارایه راه کارهای مناسب برای توسعه متوازن همه جانبه و پایداردرسطح سرزمین تلاش می کند.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، منابع طبیعی - توسعه پایدار کشاورزی