ارزیابی سیاستهای مدیریت ترافیک در رابطه با کاهش آلودگی هوا در تهران

یکی از مشخصه های کیفیت شبکه حمل و نقل،میزان آلودگی ناشی از آمد و شد وسایل نقلیه است . در وضعیت عادی سیاستهای متنوعی جهت کنترل آلودگی هوای ناشی از ترافیک وجود دارد که در صورت بروز بحران نوع گزینه ها می تواند متفاوت باشد .به دنبال اجرای این سیاست ها از طریق کنترل باید بتوان شرایطی را بوجود آورد تا مسافران و استفاده کنندگان از سیستم حمل و نقل به نحوی اقدام به تغییر زمان سفر ، مسیر و وسیله نقلیه حرکتی خود نمایند تا آلاینده های هوا ، ازدحام و در نتیجه تاخیر ناشی از آن کاهش یابد. هدف از این مقاله ارزیابی سیاستهای مختلف به منظور شناسائی گزینه ای است که به نحوی بهینه نرخ افزایش آلاینده های هوا را در شهرهای که مقدار آنها از حد هشدار تجاوز کرده، کاهش دهد پیش از آنکه مقادیر آنها به حد خطر برسد .در نهایت، گزینه های برتر به ترتیب سیاست های تاخیر در زمان شروع فعالیت روزانه واحدهای کسبی به میزان یک ساعت، تعطیلی ادارات و مدارس در روزهای پنج شنبه ، ممنوع یت پارکینگ در خیابانهای اصلی محدوده مورد مطالعه پارکینگ، اخذ عوارض ساعتی پارک در محدوده پارکینگ، اخذ عوارض تردد در محدوده طرح ترافیک، با ارزیابی شرایط اجرائی و ملاحظات اقتصادی هریک از سیاست ها پیشنهاد می گردد.یکی از نتایج این تحقیق این است که به دنبال اجرای سیاست تعطیلی ادارات و مدارس در روزهای پنج شنبه میزان نشر آلای نده CO از ۳۰۹۶۶ کیلوگرم در ساعت اوج تنها در یک روز پنج شنبه از هفته به ١٥٨٦٨ کیلوگرم کاهش می یابد یعنی با یک کاهش ١٥٠٩٨ کیلوگرمی در ساعت اوج صبح روبرو می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت ترافیک ، آلودگی هوا ، حمل و نقل ، محدوده مرکزی شهر ، محدوده پارکینگ