معرفی دو الگوی تدریس مشارکتی در تدریس علوم و معارف اسلامی

امروزه آموزش معلمان و یادگیری دانش آموزان بسیار حرفه ای شده و روش های آموزش نیازمند پاسخگویی به پیچیدگی نیازهای آموزش – یادگیری است. بر همین اساس الگوهای تدریس و بخصوص الگوهای تدریس مشارکتی ابزار مهمی برای پاسخگویی به این نیاز هستند. الگوهای تدریس مشارکتی، رویکرد مناسب برای استفاده از تفکر و تحقیق را در اختیار معلمان و دانش آموزان قرار می دهند و دانش آموزان را به گفتگو، جستجو، تفکر و آموزش یکدیگر فرا می خوانند. بنابراین با توجه به نیاز جامعه امروز به افراد متفکر و خلاق از یک سو و توجه به برنامه درسی ملی و اهمیت تدریس علوم و معارف دینی و تربیت افراد متخصص، متعهد از سوی دیگر، نیاز به بکارگیری الگوهای تدریس مشارکتی بیشتر به چشم می خورد. الگوهای گوناگونی در یادگیری مشارکتی معرفی شده اند که از بین آنها الگوی مدیریت آموزش خود راهبر و الگوی جیگ ساو منطبق برنیاز و اصول آموزش حکمت و معارف دینی است. بنابراین در این مقاله سعی شده است تا به اختصار این دو الگو و چگونگی اجرای آن معرفی شده و مزایای اجرای این دو روش بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

الگوهای تدریس مشارکتی ، مدیریت آموزش خود راهبر ، جیگ ساو