روشی جدید برای تعیین داده های عددی ناقص بر اساس تئوری مجموعه ناهموار فازی

از آنجا که مدل مجموعه ناهموار کلاسیک فقط برای مجموعه داده های کامل و علامتی کاربرد دارد، مدل های بسط یافته ای برای داده های ناقص و مجموعه داده های عددی مطرح شده اند. اما مجموعه های داده ای ناقص با مقادیر مشخصه عددی (یا مجموعه داده های عددی با مقادیر مفقوده) بر طبق نظریه مجموعه ناهموار نیازمند تحقیقات بیشتر می باشند. در این تحقیق رویکرد مجموعه ناهموار فازی – پایدار را برای این نوع خاص از داده ها پیشنهاد نموده و برای این منظور ماتریس های تشخیص پذیری و توابع تشخیص پذیری را به ترتیب برای سیستم های اطلاعات عددی ناقص و سیستم های تصمیم عددی ناقص تعریف نمودیم که هر دوی آنها برای محاسبه کاهش ها یا کاهش های نسبی قابل استفاده هستند. در عین حال به بررسی رابطه میان مدل پیشنهادی و مدل مجموعه ناهموار پایدار پرداختیم که روشی متداول برای بررسی سیستم های اطلاعات علامتی ناقص است. در نهایت مشخص گردید که مدل پیشنهادی، حالت بسط یافته ای از مدل مجموعه ناهموار پایدار برای داده های عددی ناقص یا مدل مجموعه حدسی فازی برای داده های عددی می باشد و برای پردازش مجموعه داده های ناقص با مقادیر مشخصه عددی (یا مجموعه داده ای عددی با مقادیر مفقوده) قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعاتی عددی ناقص ، سیستم تصمیم عددی ناقص ، تابع اطلاعاتی ، ماتریس رابطه ، هسته