بخشش و بخشودگی در نهج البلاغه

عفو از صفات جمالیه خداوند است و در میان آدمیان یکی از درخشان ترین نشانه های جوانمردی و از با ارزش ترین فضیلت های اخلاق انسانی به شمار می رود و از سوی همگان به حکم سیره عقلایی مورد توجه و عنایت قرار گرفته است. حضرت علی (علیه السلام) اهمیت آن را در بین ارزش ها همچون تاج خوانده و فرموده: العفو تاج المکارم ؛ عفو و گذشت تاج و زینت فضایل اخلاقی است. هدف پژوهش حاضر بررسی موضوع بخشش و بخشودگی در نهج البلاغه است. روش تحقیق اسنادی است. علت ارزشمندی عفو و بخشش آن است که بازتاب های مثبت فراوانی در عرصه های فردی و اجتماعی دارد. نکت های که در اهمیت و ارزشمندی عفو می توان بیان کرد این است که عفو، موجب تقویت اتحاد، همبستگی و ایجاد الفت و محبت میان افراد جامعه می شود. زیرا عفو در حقیقت صبر است و صبر، گاهی دشمن را به دوست صمیمی تبدیل میکند و این یکی از اخلاق های پاکیزه الهی است، زیرا حق تعالی بدی ها و گناهان کبیره فراوان مارا آشکار نمی کند، بلکه بر ما می پوشاند و از ما در می گذرد و به این دلیل در میان مردم چنان زندگی می کنیم که گویی از هر گناهی پاک هستیم و این برای بنده فرار مجالی است که خود را اصلاح، از گناه خود توبه، از پروردگارش درخواست آمرزش کند و به راه هدایت برگردد و موقعیت خود را مرتب سازد.

کلیدواژه ها:

بخشش ، بخشودگی ، عفو ، نهج البلاغه ، حضرت علی (ع)