اثربخشی اموزش روان شناسی مثبت نگر بر خود کارامدی ومنبع کنترل در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی اموزش روان شناسی مثبت نگر بر خودکارامدی و منبع کنترل دانشجویان انجام شد.جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه ازاد تهران مرکزدر سال97- 96 بود. آزمودنی ها 50 دانشجو بودند و نمونه گیری از طریق در دسترس انتخاب شد. گروه ازمایش 14 جلسه 60 دقیقه ای مداخله گروهی مثبت نگر دریافت کردند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد .در این پژوهش از طرح آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون استفاده شده است. ابزارهای پژوهش ،پرسشنامه خودکار امدی شرر ، منبع کنترل راتر و پروتکل روان شناسی مثبت گرا بود. نتایج تحلیل کوواریانس بیانگر معنی داری نقش روان شناسی مثبت نگر می باشد ( (p> 0/01و یافته ها نشانگر ان بود که روان شناسی مثبت نگربر خودکارامدی ومنبع کنترل اثر دارد. از این رو می توان با اموزش روان شناسی مثبت نگر و تغییر منبع کنترل فرد، از بیرونی به درونی، در جهت افزایش سازگاری و ارتقای بهداشت روانی افراد گام برداشت.

کلیدواژه ها:

خود کارامدی ، منبع کنترل ، روان شناسی مثبت نگر