بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مغز با استفاده از جریان مستقیم (tDCS) بر بهبود حافظه فعال در بیماران متعاقب سکته مغزی

مقدمه و هدف: سکته مغزی یک اختلال نورولوژیک رایج در بزرگسالی می باشد. این افراد اغلب بهبودی ناقصی را عیلرغم درمانهای فشرده تجربه می کنند. تحریک مستقیم الکتریکی مغز یک تکنیک است که برای تحریک نواحی مختلف مغز در بیماران نورولوژیکی و روانپزشکی به کار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تحریک الکتریکی مغز در ناحیه پیش پیشانی پشتی جانبی و بررسی تاثیر آن بر میزان بهبودی حافظه فعال در بیماران سکته مغزی و دوام اثرات آن بود.مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد، 20 بیمار سکته ای ( 12 مرد و 8 زن با میانگین سنی 55/76 سال) و میانگین پس از سکته 4/47 سال انتخاب شدند. امتیاز های حافظه فعال آنها در چهار نوبت زمانی قبل از درمان، بعد از درمان ساختگی، بعد از درمان و دو ماه پس از درمان مورد مقایسه قرار گرفت. هر بیمار 10 جلسه تحریک الکتریکی ساختگی 20)دقیقه) 10 جلسه تحریک آندی و کاتدی همزمان 2) میلی آمپر- 20 دقیقه) را به ترتیب در قشر پری فرونتال پشتی جانبی چپ دریافت کرد. تحلیل داده ها با استفاده از طراحی آماری متقاطع صورت پذیرفت. برای بررسی پایداری اثرات درمان نیز از آزمون ویلکاکسون استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که امتیاز آزمون حافظه فعال در بیماران سکته مغزی بلافاصله بعد از درمان فعال ( ( P> 0/05 در مقایسه با تحریک الکتریکی ساختگی به طور معناداری افزایش پیدا کرده است. همچنین اثرات درمان دو ماه بعد از درمان ( ( P> 0/05 نیز پایدار مانده بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد تحریک الکتریکی مستقیم در قشر پری فرونتال پشتی جانبی باعث افزایش نسبتا پایداری در حافظه فعال بیماران سکته ای می شود و می تواند در برنامه درمانی این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تحریک جریان الکتریکی مستقیم ، سکته مغزی ، قشر پری فرونتال پشتی جانبی