تحلیلی بر تعارضات والد-فرزند و کاربرد های تربیتی

خانواده بعنوان نخستین محیط اجتماعی که کودک در آن قدم می گذارد، نقش اساسی در پیدایی ویژگی هایفردی و اجتماعی وی دارد. در این میان نقش محوری پدر و مادر در شکلگیری این خصوصیات غیرقابل انکاراست. روابط نامناسب والدین موجب شکل گیری رفتارهای اجتماعی نامناسب ناخواسته ای در نوجوانان می شودکه سهم عمده ای در چگونگی روابط آنان با دوستان و همسالانشان وبطورکلی نحوه ی پاسخ های آنان بهموقعیت های مختلف اجتماعی خواهد داشت.ارتباط موثر موجب شکوفایی هویت، کمال انسان و مبنای اولیه پیوند وی با دیگران است. این در حالی استکه ارتباطات غیر موثر، مانع شکوفایی انسان شده و روابط را تخریب میکند. بنابراین اساس زندگی وخوشبختی انسان را همین ارتباط های میانفردی تشکیل می دهد. اگر در خانواده تنش بین اعضا برقرار باشد،کودک در یافتن هویت خویش، ایجاد روابط مطلوب با دیگران، مقابله ی صحیح با فشارهای روانی و رفتاری،دچار مشکل خواهد شد. زیرا محیط خانواده یکی از عوامل اساسی شکل گیری شخصیت کودک و اولین بذرتکوین رشد فردی و پایه و اساس بنای شخصیت آدمی است و کودک در بیشتر حالات خود، مقلد پدر و مادرورفتارهای آنها است (یزدان پناه ، 1391 ). تعارض زمانی ایجاد می شودکه اعمال یک فرد با اعمال فرد مقابلتداخل داشته باشد. از حوزه های مهمی که بروز تعارض در آن اجتناب ناپذیر است، خانواده و روابط میانوالدین و فرزندان است. همچنان که اعضای خانواده در حال رشد و تغییر هستند، خانواده نیز با تعارضات وچالش هایی در ارتباطات مواجه می شود. طبق بررسی های انجام گرفته، شایع ترین دوره تعارض در روابطوالدین و فرزندان، زمانی است که فرزندان، کودکی را پشت سر گذاشته و به دوره ی نوجوانی وارد می شوند.براساس یافته های این مطالعه، تعارض در دوران نوجوانی افزایش می یابد، دراواسط نوجوانی به نقطه اوج می-رسد و در اواخر نوجوانی کاهش می یابد.