رویکردی آینده پژوهانه به گذار از مفهوم مدیریت شهری به حکمرانی شهری پایدار بر اساس سناریو نویسی

توجه به سهم و رفاه آیندگان و رعایت اصول امانت داری در بهره گیری و استفاده از امکانات و منابع دلالت بر سطح بلوغ و آگاهی یک جامعه و سازمان های اداره کننده امور در آن جامعه است. پایداری توسعه در یک جامعه شهری، یعنی تامین حد مطلوبی از رشد اقتصادی، رفاه اجتماعی و سلامت زیست محیطی. کیفیت مداخله دولت ها بر اندازه و کمیت مداخله دولت برتری دارد مفهوم مدیریت شهری که مبتنی بر رویه های تاکتیکی است در حال گذار به مفهوم حکمرانی شهری که مبتنی بر رویه های استراتژیکی است می باشد در حکمرانی شهری، نقش مدیریت از وضعیت تامین کنندگی به تسهیل کنندگی تغییر می یابد. این پژوهش بر حسب هدف کاربردی توسعه ای و بر حسب روش توصیفی که از روش سناریو نویی برای توصیف آینده های باورپذیر استفاده شده است هدف آن هم شناسایی این آینده ها است. در این پژوهش برای سناریونویسی از مدل کارشناس و از سناریونویسی ماتریسی که بر اساس دو محور عدم قطعیت بالا ایجاد گردیده استفاده شده است. چون میزان مشارکت پذیری یا مشارکت گریزی دولت در اداره امور شهری مشخص نیست به عنوان یک عدم قطعیت بالا و همچنین علاقه مندی ها و داوطلبگی شهروندان و تشکلات مدنی و محلی برای همراهی دولت در اداره هر چه بهتر امورات شهری مشخص نیست به عنوان عدم قطعیت بالا مطرح شدند پس می تواند چهار سناریو را برای ما به نمایش گذارد که عبارتند از سناریوهای حکمرانی شهری پایدار، حکمرانی شهری ناپایدار، مدیریت شهری پایدار و مدیریت شهری ناپایدار

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمرانی شهری ، پایداری ، آینده پژوهی