تحلیلی بر میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی: شهر فسا)

اهمیت و جایگاه مدیریت خوب شهری به عنوان یکی از شروط لازم برای پیشبرد برنامه های توسعه شهری بر کسی پوشیده نیست. الگوی حکمروایی خوب شهری در تلاش برای صورت بندی بهترین شیوه های مدیریت شهری است. این رویکرد در مدیریت شهری بر مبنای توسعه ای مردم سالار و برابرخواهانه، برای تاثیرگذاری تمامی نیروهای ذینفع در اداره امور شهرها و همچنین پاسخگویی به تمامی نیازهای این گروهها است. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان تحقق حکمروایی خوب شهری با توجه به عملکرد شهرداری و شورای شهر از نظر شهروندان شهر فسا می باشد. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است. جهت برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده و ضریب پایایی پرسشنامه با آزمون ضریب آلفای کرونباخ (79/0) تایید شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با آزمون پیرسون در نرم افزار SPSS صورت گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در ارتباط با معیارهای قانونمداری و کارایی در سطح بالایی قرار دارد ولی میزان تحقق پذیری شفافیت و پاسخگویی مدیران شهری به شهروندان در سطح پایینی قرار دارد بنابراین جهت بهبود همه جانبه فاکتورهای حکمروایی خوب شهری به تبع آن رضایتمندی شهروندان از مدیریت شهری، می بایست یک تجدیدنظر همه جانبه و فراگیر در برنامه ریزی این شهر صورت گیرد. در پایان پیشنهاداتی جهت بهبود میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، مدیریت شهری ، شهر فسا