بررسی ضریب اهمیت توجه به ادبیات مقاومت با رویکرد فقهی

آفریدگار جهان به اراده و مشیت حکیمانه خویش انسان را به گونه ای آفرید، که هم قادر به اندیشیدن باشد و هم توان سخن گفتن را داشته باشد. اعطاء این دو نیرو و قوه گرانسنگ سبب شد که تکوینا انسان بر سایر موجودات برتری و تقدم یابد. آدمی، آن زمان می تواند از داشتن این دو نعمت بزرگ و عطیه ارزشمند به خود ببالد و بر دیگران مباهات کند، که در بکارگیری آنها، راه اعتدال را پیموده، نه دچار افراط شود و نه در دام تفریط گرفتار آید. در حوزه قوه عاقله، نه آنگونه عقل گرا شود، که قواعد مسجل نقلی را به باد تمسخر گیرد و نه بسان اخباری ها و ظاهری ها، عقل را از گردونه هستی خارج سازد. در حیطه ی قوه تکلم و بیان نیز نه روزه سکوت گیرد و حقیقت کتمان کند و نه هر آنچه را که تمایل دارد آشکار سازد. خلاصه آنکه قوه ی عقل و قدرت بیان، دو امانت گرانقدری است که آفریدگار به انسان ارزانی داشته است، تا ابتداء در پرتو استفاده از عقل ،درهای علم را بر روی خود گشوده و خود را هدایت کند، آنگاه با نیروی و قدرت بیان، معلومات درونی و مفاهیم ذهنی خود را بر دیگران ظاهر سازد و آنچه را که فهمیده است به دیگران کند. چنانکه گفته اند للانسان فضیلتان، عقل و منطق. فبالعقل یستفید و بالمنطق یفید . بهره گیری مناسب از این دو قوه، از انسان، موجودی آگاه به زمان و فعال در مکان ایجاد میکند. تفکر مناسب و بیان متناسب، آن چیزی است که از انسان بما هو انسان انتظار می رود. آنچه که در این نوشتار به دنبال آنیم، تبیین این واقعیت است که در هر موقعیت مکانی و زمانی ،همان گونه که انسان، موضوعی را دریافت میکند و به داشته های درونی خود می افزاید، باید مفاهیم و معلومات متناسب آنها را نیز با توجه به مقتضیات انسانی اجتماعی خود، به دیگران منتقل سازد تا فرایند رشد اجتماعی را سرعت یابد. یکی از اصلیترین مسایل و موضوعاتی که بیانش در عصر حاضر و در موقعیت کنونی، ضروری و لازم است، مساله چرایی و چگونگی مقاومت و پایداری در برابر زیادی خواهی های مستکبران و تبیین آن است . مساله ای که عدم توجه به آن، سبب افول حیات انسانی و کاهش اقتدار آن خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مقاومت ، ادبیات پایداری ، قیاس اقترانی ، بیان لفظی و عملی ، مقاومت ایجابی و سلبی