ما یصح السجودعلیه از دیدگاه شیعه و اهل سنت

سجده به معنای خضوع و تذلل و بالاترین خضوع و تذلل، گذاشتن پیشانی بر زمین هست، سجده امری شرعی بوده، ودر آن فعل و قول پیامبر معیاربوده و به تنهایی نمی توان به معانی لغوی آن تمسک جست. سجده بر خاک اصل و از روایات متواتر و صحیح فریقین هم همین مطلب ثابت شده و مزید بر آن، سیره عملی پیامبر اکرم (ص) و ایمه اطهار(ع)،اصحاب، تابعین وبزرگان دین هم بر همین اصل استواربوده که پیامبر (ص) بر خمره(حصیر) سجده می کرده اند.بلکه دراکثریت فقهای اهل سنت، سجده بر بینی را مستحب وهمچنین فقهای شیعه نیزاین امر را مستحب می شمارند و شیخ طوسی دراین باره ادعای اجماع کرده، ولی اختلاف ما یصح السجود دراینجاست که برخی از فقهای اهل سنت، بینی را بر خاک نهادن واجب وبرخی از احادیث اهل سنت بر جواز سجده بر لباس و پارچه دلالت می کند. که اسنادی ضعیف دارند و قابل اعتنا نیستند. وبرخی دیگراز بزرگان دین،وشاهدان عینی و دیگران، سجده برعمامه را ممنوع دانسته اند. واز برخی روایات فریقین هم فهمیده می شود که سجده بر پارچه تنها در سرما یا گرمای شدید به علت معذوربودن شخص بر انجام آن، اجازه داده اند، ونه در حالت عادی. وبزرگان اهل سنت همین سخن را گفته اند.

کلیدواژه ها:

سجده ، نماز ، خاک ، زمین