شکل گیری و پیامدهای تعویق صدور حکم مندرج در قانون مجازات اسلامی

تعویق صدور حکم برای نخستین بار در تاریخ قانون گذاری ایران، در قانون مجازات اسلامی 1392 پیش بینی شده و از نوآوری های این قانون به شمار می آید. فلسفه این تاسیس حقوقی که بر مبنای نظریه بر چسب زنی شکل گرفته این است که دادگاه در پاره ای از جرایم خرد (تعزیر درجه شش تا هشت) در صورت وجود شرایط قانونی، بتواند با معافیت مرتکب جرم از کیفر، از انگ و برچسب مجرمیت به وی، جلوگیری نماید. این فلسفه، نقطه مقابل تعلیق مجازات می باشد که در آن مرتکب در دادنامه محکوم به مجازات گردیده و سپس با فراهم بودن شرایط، مجازات مقرر درباره ی وی اجرا نمی شود. در تعویق صدور حکم، دادگاه در صورت فراهم بودن شرایط قانونی اجازه دارد که اگر صدور حکم محکومیت برای مرتکب مصلحت و موقعیت نداشته باشد، ابتدا صدور حکم محکومیت را به عقب انداخته و سپس مرتکب جرم را از مجازات مقرر قانونی معاف نماید. تعویق صدور حکم بر مبنای اصل فردی کردن قضایی مجازات ها بنا گردیده و به وسیله ی آن دادگاه این فرصت را به بزهکار می دهد تا در مدت تعویق، خود را با قواعد اجتماعی سازگار کرده و از ارتکاب مجدد افعال مجرمانه خود داری نماید.

کلیدواژه ها:

تعویق صدور حکم ، تعلیق اجرای مجازات