بررسی احکام غصب دراعیان ومنافع از دیدگاه فقه امامیه وحقوق ایران

یکی از مسایل مهم و دارای کاربرد فراوان در فقه و حقوق اسلامی مساله غصب است. غصب هم در حوزه حقوق خصوصی و همحقوق کیفری دارای آثار متعددی است و با برخی نهادهای حقوقی یا برخی جرایم دیگر همچون سرقت یا کلاهبرداری رابطه ایخاص و مستمر دارد که نیازمند تحقیقاتی است که به جرات می توان از خلاء جدی در این زمینه سخن گفت و ضرورت بررسی اینابعاد فقهی حقوقی بر هر صاحبنظر فرهیخته ای در این گستره روشن است. غصب، استیلای عدوانی بر چیزی است که مربوط بهدیگری می باشد؛ چه مال باشد یا حق. و تحقیقا عقل و نقل؛ چه از جهت کتاب و چه سنت و چه اجماع؛ بر حرام بودن غصب، تطابقدارند. و غصب از فاحش ترین ظلم ها است که عقل مستقلا آن را قبیح می داند. و در حدیث نبوی صلی الله علیه و آله وسلم است: کسی که یک وجب از زمین را غصب نماید خداوند در روز قیامت از هفت زمین، آن را طوق گردنش قرار می دهد نویسنده دراین پژوهش دیدگاه قرآن، سنت و فقه اسلامی را نسبت به این پدیده ارائه کرده و کوشیده تا آثار و تبعات آن را نیز تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

غصب ، اعیان ، ضمان ، فقه امامیه ، حقوق مدنی