بررسی و تعیین رابطه توانمندسازی کارکنان با فرسودگی شغلی با نقش میانجی جو سازمانی (مطالعه موردی: شهرداری چابهار)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه توانمندسازی کارکنان با فرسودگی شغلی با نقش میانجی جو سازمانی انجام شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان شهرداری چابهار بود. با توجه به تعداد کل کارکنان و محدود بودن آن ها کل جامعه آماری به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد توانمندسازی، فرسودگی شغلی و جو سازمانی استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری Lisrel وSPSS تحلیل شدند اثر مستقیم توانمندسازی بر فرسودگی شغلی منفی و معنادار بود. اثر مستقیم توانمندسازی بر جو سازمانی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم جو سازمانی بر فرسودگی شغلی منفی و معنادار بود. اثر غیر مستقیم توانمندسازی بر فرسودگی شغلی با نقش میانجی جو سازمانی منفی و معنادار بود. در نتیجه از عوامل اثر گذار بر کاهش فرسودگی شغلی می تواند توانمندسازی و جو سازمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی کارکنان ، جو سازمانی ، فرسودگی شغلی ، شهرداری چابهار