اثر محرک پکتین بر صفات رشدی کالوس شنبلیله

شنبلیله (Trigonella foenum_ graecum) گیاهی یک ساله علفی متعلق به خانواده بقولات و بومی ایران است. از نظر دارویی و صنعتی بسیار ارزشمند است. با کاربرد محرک پکتین صفات رشدی در کالوس های شنبلیله بررسی شد. بذور بعد از ضدعفونی کردن در محیط کشت MS بدون هورمون قرار گرفتند. از قسمت برگ گیاهچه های ده روزه نمونه تهیه و در محیط MS حاوی NAA و Kin به میزان دو میلی گرم در لیتر از هر کدام قرار داده شد. پس از چهار هفته از زمان کاشت آزمایش مورد نظر صورت گرفت. به این منظور محرک زیستی پکتین در حلال مناسب حل شده و در غلظت های صفر، پنجاه، صد و دویست میلی مولار به محیط کشت 200 میلی لیتری افزوده و کالوس ها به محیط منتقل شد. بعد از مدت زمان پنج، ده و پانزده روز برداشت انجام و صفات رشدی کالوس شامل وزن تر و خشک ، آب نسبی و اندازه کالوس بررسی شد. بررسی نشان داد که با افزایش غلظت محرک وزن تر و وزن خشک نسبت به گروه شاهد کاهش یافته طوری که بیشترین وزن تر و خشک به پکتین 50 میلی مولار طی 15 روز تعلق داشت. بیشترین میزان آب نسبی به غلظت 50 میلی مولار در زمان 15 روز مربوط شد. حداکثر اندازه کالوس ها به نمونه شاهد و پکتین0 20 میلی مولار 15 روز بود. نتایج حاصله بیانگر این است که استفاده از غلظت خاصی از محرک به نحوی که حداقل میزان تولید متابولیت همزمان با رشد حداکثری سلول ها باشد از اهمیت خاصی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

شنبلیله ، تریگونلین ، محرک زیستی ، پکتین