اثر تنش خشکی بر جوانه زنی دو گونه مرتعی از جنس آگروپایرون Agropyron desertorum- Agropyron afghanicum

چگونگی میزان مقاومت به پتانسیل های خشکی و اثر آنها بر روی جوانه زنی، طول ساقه چه و طول ریشه چه دو گونه مرتعی بنام های Agropyron desertorum و Agropyron afghanicum در طی آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد پتانسیل های خشکی مختلف از پلی اتیلن گلیکول (PEG6000) استفاده شد. از هر گونه تعداد 25 بذر در هر تکرار (ظرف پتری) بر روی کاغذ صافی در داخل ژرمیناتور کشت گردید. طرح آزمایش بصورت فاکتوریل با پایه کاملاً تصادفی که دارای سه تکرار و چنج سطح خشکی (0، 3/0-، 6/0-، 9/0-، 2/1- MP) بود انتخاب گردید. نتایج آزمایش نشان می دهد که بالاترین مقدار جوانه زنی در پتانسیل خشکی صفر (0) مگاپاسکال با مقدار 100 درصد بوده است. همچنین با کم شدن مقادیر پتانسیل ابی، جوانه زنی بطور معنی داری کاهش یافت. طول ریشه چه و طول ساقه چه نیز از روند جوانه زنی پیروی نمودند. با این تفاوت که حداکثر طول ریشه چه در تیمار (0/3- مگاپاسکال) و حداکثر طول ساقه چه در تیمار شاهد (صفر مگاپاسکال) مشاهده گردید. البته کاهش پتانسیل های آب در تمامی موارد موجب کاهش صفات مورد مطالعه گردید. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه تحلیل های اماری مولفه های جوانه زنی، مشخص شده است که گونه Agropyron desertorum در مراحل جوانه زنی (از نظر مقدار جوانه زنی، مقدار طول ریشه چه و طول ساقه چه) در مقایسه با گونه Agropyron afghanicum گونه مقاومتری می باشد.

کلیدواژه ها:

بذر ، جوانه زنی ، تنش خشکی ، طول ساقه چه و طول ریشه چه ، آگروپایرون افغانیکوم ، آگروپارون دزرتوروم