حفاظت پرتوی در پروسه های مداخله ای تشخیصی- درمانی قلب و عروق

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 635

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RSMED01_003

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

در روش های مداخله ای تشخیصی و درمانی قلب و عروق پرتو ایکس به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از عوارض پرتوگیری ناشی از اشعه ی ایکس در حد انرژی های مورد استفاده در پروسه های تشخیصی، ایجاد بدخیمی است که در دسته ی عوارض احتمالی پرتو قرار داشته و هیچ دوز آستانه ای برای آن وجود ندارد. در مطالعات گوناگونی، نشان داده شده است که قرار گرفتن در معرض پرتوهای با دوز کم، سبب افزایش تعداد لنفوسیت ها و انحرافات کروموزومی می شود، که نشان دهنده بیومارکرهای جایگزین خطر ابتلا به سرطان است. با افزایش دوزهای تجمعی، خطر ابتلا به سرطان در دراز مدت افزایش می یابد. علاوه بر این، خطر آسیب پوستی و چشمی هم برای بیمار و اپراتور وجود دارد و عوارض ژنتیکی هم در دسته ی عوارض احتمالی پرتوگیری با دوز کم، قرار دارند. خطرتابش به اپراتور به هیچ وجه قابل اغماض نیست به گونه ای که در بعضی موارد اپراتورهاییمشغول به کارند که در مدت بیش از 20 سال، در هر سال 400 تا 800 پروسه ی تشخیصی و درمانی مداخله ای انجام می دهند و در این صورت دوز تجمعی حاصل از این مدت طولانی قابل ملاحظه خواهد بود. در پروسه های مداخله ای قلب و عروق، میزان پرتوگیری اپراتور و کارکنان وابسته به عوامل گوناگونی است که تا حدی تحت کنترل اپراتور و سایر کارکنان درگیر در پروسه و همچنین نوع پروسه ی مد نظر می باشد. علاوه بر رعایت تمام اصول حفاظت پرتوی، مهم ترین عامل قابل کنترل در حفاظت پرتوی در پروسه های مداخله ای قلبو عروق، مدیریت اکسپوژر از طریق کوتاه کردن مدت زمان انجام تصویربرداری و فلوروسکوپی و پرهیز از انجام continuous exposure است که به طور کامل به تسلط اپراتور به سیستم، تبحر در انجام کاتتریزاسیون و سرعت عمل در انجام تمام مراحل کار و همچنین تشخیص به موقع دارد تا ضمن کاهش میزان دوز جذبی بیماران و اپراتورها از تزریق بیش از حد مواد کنتراست نیز پیشگیری شود. تفاوت های فاحشی در میزان دوز دریافتی، در بین اپراتورهای مختلف وجود دارد و مسیولیت تمام پرتوگیری های بیش از حد در طی یک روش تشخیصی-درمانی مداخله ای با اپراتور خواهد بود و این مقاله بر نقش اپراتور و سایر اقدامات در کاهش میزان پرتوگیری بیمار و اشخاص درگیر در روش های مداخله ای قلب و عروق تمرکز دارد.

نویسندگان

علی اسماعیلی ندیمی

دانشیار، گروه آموزشی قلب و عروق، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان