مقایسه اثر بازخورد مثبت و منفی بر حافظه حرکتی کوتاه مدت و بلند مدت بیماران مبتلا به تصلب چندگانه

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر بازخورد به کوشش های بهتر و کوشش های ضعیف تر بر اکتساب و یادداری مهارت حالتگیری خطی پا در بیماران مبتلا به تصلب چندگانه بود. شرکت کننده های شامل 22 زن مبتلا به تصلب چندگانه بودند که به طور تصادفی در 2 گروه تجربی بازخورد مثبت و منفی و دو گروه جفت شده کنترل قرار گرفتند. هر شرکت کننده در پیش آزمون، دوره اکتساب و سپس در آزمون یادداری فوری و 7 روزه شرکت کردند. عملکرد شرکت کنندگان به خطای کلی تبدیل شد. شرکت کننده های گروه بازخورد مثبت، پس از هر دسته کوشش در مورد سه کوشش بهتر خود و گروه بازخورد منفی در مورد سه کوشش ضعیف تر خود،بازخورد دریافت کردند. شرکت کننده های گروه های کنترل یک به یک با هر یک از نفرات گروه های تجربی جفت شدند و بازخورد خودشان را دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دوعاملی 4)گروه( در 3)آزمون با تکرار سنجش عامل 2/ آزمون استفاده شد. سطح معناداری 20 p< در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین اثر انواع بازخوردهای مورد بررسی تفاوتمعنی داری وجود دارد. با توجه به نتایج این تحقیق چنین بر می آید که بازخورد مثبت و منفی بر حافظه حرکتی تأثیر مثبت دارد و این تأثیر در گروه بازخورد مثبت بیشتر از گروه بازخورد منفی بود، که می توان دلیل آن را به اثرات انگیزشی و تشویقی بازخورد مثبت و شکل گیری طرحواره و ثبات رد ادراکی به دلیل کاهش تغییرپذیری پاسخ نسبت داد.

کلیدواژه ها:

بازخورد مثبت ، بازخورد منفی ، حافظه فوری ، حافظه بلندمدت