مدل مبتنی برمتغیرهای کمکی شبکه ای با مقادیر میانی نامطلوب در ساختاردومرحله ای

تحلیل پوششی داده ها یک روش غیر پارامتری برای اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیرنده است. روش های DEA سنتی درسنجش کارایی و ارزیابی عملکرد فرآیندهای درونی را نادیده می گیرند. مدل های DEA شبکه NDEA در جهت رفع این نقص طرح شدند. یکی از قابلیت های مدل های شبکه این است که برای محاسبه کارایی کل و کارایی هر مرحله به صورت مستقل می توان ازآن استفاده نمود. دربیشتر مدل های NDEA به بحث ورودی ها و خروجی های نامطلوب و روش های برخورد با آنها توجه شده است، در صورتی که محصولات میانی که مهم ترین قسمت تمایز میان DEA سنتی در ارزیابی عملکرد و لحاظ کردن تأثیر قسمت هایمختلف یک DMU بریکدیگر می باشد و درادبیات DEA به عنوان یک شاخص جدید و متمایز از شاخص های بیرونی می باشد مفهوم سازی نشده است. از آن جا که یکی از دلایل ناکارایی واحدها در DEA می تواند به دلیل وجود تراکم در ورودی های آن باشد، آن چه در این مقاله مد نظر قرار دارد بررسی حضور تراکم در محصولات میانی یک مدل دو مرحله ای است که تشخیص و حذف آنمنجربه افزایش کارایی مرحله دوم و کل سیستم می شود. لذا دراین مقاله به معرفی یک مدل مبتنی برمتغیرهای کمکی دو مرحله ایمی پردازیم که مقادیرمیانی در آن به عنوان ورودی مرحله دوم با درنظر گرفتن فاز تراکم معرفی می گردد. با این انتخاب با توجه به نوع مدل مقدار کارایی کلی سیستم افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده های شبکه ای ، مقدار میانی ، کارایی ، تراکم