ارتباط درون و بیرون در مسکن شهری

در این مقاله به بررسی و چگونگی ارتباط درون و بیرون در محیط های مسکونی شهری پرداخته شده است.نقش تعیین کننده مرز در این موضوع و عوامل تاثیرگذار بر چگونگی این ارتباط نقشی انکار ناپذیر است. تاثیر محیط در ایجاد این ارتباط که خودمتاثر از عواملی چون فرهنگ و روش زندگی ، اقلیم، سرعت حرکت در محیط و تناسب کاربری ها می باشد ، به وسیله تعیین میزان محصورکنندگی و تعریف مشخصی از حریم بنا می تواند به عنوان شاخص مهمی در تعیین کیفیت و معرفی جداره هایبنا به محیط بیرون تلقی شود.کیفیتی که از طریق آن معنی انتقال پیدا می کند. موضوعاتی چون هویت، میزان خوانایی وچگونگی رنگ تعلق از جمله معانی است که از درون به بیرون به مخاطب معرفی می شود.در این رویارویی جبهه های فعال ساختمان، زمان دید و ارزش غنای حسی اهمیت ویژه ای پیدا می کنند در ادامه بررسی این ارتباط به بررسی طبقه بندی های عرصه ای اسکار نیومن پرداخته شده است.نیومن در ابتدا محیط یا فضای عمومی را شهر فرض کرده و محیط نیمه عمومی را محله مسکونی تلقی کرده است و پس از بررسی سلسله مراتبی عرصه هایاین دو این پرسش را مطرح می کند که آیا فعالیت هایی از یک عرصه مسکونی وجود دارند که قابلیت تعامل با فضای شهری را داشته باشند یا خیر. در ادامه این پاسخ را مطرح میکند که فضاهای مشترک در قالب عملکردهای مشترک میتوانند مرز بین این دو فضا قرار گیرند.اتفاقی که از این طریق میتوان امنیت از دست رفته محله ها و مجموعه های مسکونی شهری را تامین نمود.

کلیدواژه ها:

رابطه درون و بیرون ، مرز ، مسکن شهری