تجلی باغ و طبیعت در قالیهای دوره صفوی با رویکردی ساختار شناسانه

در ذهینیت ایرانی، باغ تصویری فراگیر دارد؛ به اندازه که قرنهاست این موضوع به صورت بینشی درونی در آمده است. این ذهنیت معرفی هویت ایرانی بوده و از آن هویت میگیرد. این پژوهش با هدف بررسی زیبایی شناسی طرح، نقش و ترکیببندی موجود در قالیهای باغی صورت گرفته و به اصول صحیح تناسبات بکار گرفته شده در قالیهای دوره صفویه و به ارتباط آنها با یکدیگر پرداخته شده است این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده، تجزیه و تحلیل اطلاعات به شیوه جزیی نگر(استقرایی) صورت گرفته است. اطلاعات آماری بدست آمده در این حوزه به شیوه کیفی و کمی صورت گرفته است. بخش اصلی این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانهای و استفاده از تصاویر موجود در وب سایت موزه ها صورت گرفته است و یافتههای بدست آمده نشان میدهد که بیش از %5.26از فرشهای باغی داری ترکیب بندی و ساختار هندسی ، 18/75% ترکیب بندی منظری و 18/75% دارای ترکیب بندی ترکیبی هستند. اطلاعات و آمارهای بدست آمده از این پژوهش نشان میدهد که در بیشتر قالیهای باغی استفاده از اصول صحیح هندسی، شیوه صحیح رنگ آمیزی و طبیعت گرایی در طرحها باعث ماندگاری و تنوع طلبی باغ ایرانی درقالیهای دوره صفوی شده است.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، دوره صفوی ، هندسی ، طبیعت گرایی