رابطه تمایل به خودسانسوری و خودنظارتی با اعتیاد به اینترنت به میانجی گری اضطراب اجتماعی، عواطف منفی و استفاده از اینترنت

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل علی رابطه خودنظارتی و تمایل به خودسانسوری با اعتیاد به اینترنت با میانجی گری اضطراب اجتماعی، عواطف منفی و استفاده از اینترنت در دانش آموزان پسر سال دوم دبیرستان بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان پسر دبیرستانی سال دوم شهر مسجدسلیمان بود که از این جامعه ی آماری، نمونهای به تعداد 190 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از آزمون اعتیاد به اینترنت یانگ (IAT)، مقیاس تمایل به خودسانسوری (WTSC)، مقیاس خودنظارتی (SMS)، مقیاس ترس از ارزیابی منفی و اجتناب و پریشانی اجتماعی (FNE-SAD)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS) و مقیاس استفاده از اینترنت استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد خودنظارتی اثر مستقیم معنی داری بر اضطراب اجتماعی و استفاده از اینترنت دارد. همچنین، خودنظارتی هم اثر مستقیم و هم اثر غیرمستقیم (ازطریق اضطراب اجتماعی و استفاده از اینترنت) بر اعتیاد به اینترنت دارد. از طرف دیگر، تمایل به خودسانسوری اثر مستقیم معنی داری بر اضطراب اجتماعی و عواطف منفی دارد. همچنین، تمایل به خودسانسوری هم اثر مستقیم و هم اثر غیرمستقیم (ازطریق اضطراب اجتماعی و عواطف منفی) بر اعتیاد به اینترنت دارد. اضطراب اجتماعی، عواطف منفی و استفاده از اینترنت نیز اثرات مستقیم معنی داری بر اعتیاد به اینترنت دارند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، تمایل به خودسانسوری ، خودنظارتی ، اضطراب اجتماعی ، عواطف منفی