بررسی تاثیر کود دامی و اسید سولفوریک بر رشد جو و یونجه در یک خاک شور- سدیمی

اراضی وسیعی در جهان وجود دارد که دارای خاکهای سدیمی است که اصلاح کافی، ارزان و قابل قبول از نظر محیط زیست نیاز دارند. خاکهای شور- سدیمی و سدیمی در اقصی نقاط کشور به صورت اراضی لم یزرع و یا غیر قابل کشت پراکنده وجود دارند به نحوی که بهره برداری کشاورزی از اینگونه اراضی بدون بهسازی خاک اقتصادی نبوده و با شکست روبرو خواهد شد اصلاح خاکهای سدیمی شامل افزایش یون کلسیمCa+2 بر روی سایتهای تبادل کاتیونی و جایگزینی آن با سدیمNa+) است. اطلاعات حدود یک قرن نشان میدهد که استفاده از آب، گیاه، مواد شیمیایی اصلاح کننده، مواد آلی، جریان الکتریسیته و شخم به عنوان عوامل مؤثر در اصلاح این خاکها میباشد. در بین استراتژیهای اصلاح استفاده از مواد شیمیایی بیشترین کاربرد را دارد که به دلیل افزایش تدریجی قیمت آنها در بعضی از مناطق جهان در دو دهه اخیر ، پرهزینه شده است. در ضمن استفاده از مواد ارزان قیمت و در دسترس و گیاهپالایی جایگزین پرقدرتی برای اصلاح شیمیایی خاک شده است. حیدر و علی ( 1975 ) اصلاح یک خاک شور-سدیمی گچی با بافت متوسط را انجام دادند. نتایج نشان داد که خاکهای شور-سدیمی گچی با یک آبشویی ساده با کشت گیاهی با علوفه زیاد قابل اصلاح میباشد. بطور کلی عملکرد محصول در تیمارکود دامی بیشتر از سایر تیمارها و اقتصادیترین تیمار بود Ranjbar و Jalali2009تأثیر دو نوع کود آلی (مرغی و گوسفندی) و گچ در خاکی که با آب سدیک آبیاری شده بود را مورد ارزیابی قرار دادند نتایج نشان داد که مصرف کود گوسفندی و مرغی در خاک سبب افزایش ظرفیت تبادل کاتیونیCEC) و جذب بیشتر کاتیونهای کلسیم، منیزیم و پتاسیم از سدیم شد. برعکس، افزایش مواد اصلاح کننده آلی سبب افزایش شستشوی سدیم و کاهش درصد سدیم تبادلیESP) گردید