بررسی تغییرات کاربری اراضی مناطق شهری و ارائه مدل بهینه ارزیابی با استفاده ازسنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی:شهرستان ورامین)

کاربری اراضی در محیط های شهری و غیر شهری در نتیجه فعالیت های انسانی تغییر پیدا میکند.به منظور برنامه ریزی در زمینه توسعه آتی شهر و همچنین رسیدن به توسعه پایدار نیاز به شناسایی و کشف تغییرات صورت پذیرفته درطی زمان میباشیم.دراینمیان استفاده از تکنولوژی سنجش از دور به عنوان بهترین وسیله برای آشکارسازی و ارزیابی تغییرات شناخته شده است.براین اساس نقشه تغییرات کاربری اراضی ، که نتیجه فرآیند آشکارسازی تغییرات میباشد را می توان با استفاده از تصاویر چندزمانه سنجش از دور تهیه کرد. هدف از انجام این تحقیق تهیه نقشه کاربری منطقه مورد مطالعه و تعیین مناطق دارای تغییر کاربری بااستفاده از تصاویر ماهواره ای و تکنیک های سنجش از دور و همچنین ارائه مدلی بهینه جهت ارزیابی تغییرات کاربری اراضی در مناطق شهری می باشد.روشهای متفاوتی برای آشکارسازی تغییرات وجود دارد.دراین تحقیق چهار روش آشکارسازی تغییرات شاملANN،NDVI،tasseled cap،post classificationمورد مقایسه قرار گرفتند که بدین منظور از تصاویرTM ماهواره لندست مربوط به سالهای 1992 و 2011 استفاده شده است.درنهایت مدل بهینه ارزیابی تغییرات با استفاده ازسیستمGIS ارائه گردیده که باتوجه به آن مشخص گردید که الگوریتم بهینه که در واقع تلفیقی از الگوریتم هایی است که در بالا اشاره شد با ضریب کاپا بالای 91 % بهترین مدل جهت ارزیابی تغییرات در این منطقه میباشد. همچین بررسیها نشانداد که طی دوره مورد بررسی حدود 30 درصد به بافت شهری شهر ورامین افزوده شده است که در واقع بیشترین تغییرات مربوط به تخریب اراضی کشاورزی و طبیعی و تبدیل آن به کاربری مسکونی و تجاری و صنعتی میباشد

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، توسعه پایدار ، تصاویر ماهواره ای ، کشف تغییرات ، ورامین