اثر کود آلی و بیولوژیکی بر زیست توده علف های هرز و خصوصیات رشدی زعفران در سال سوم

به منظور بررسی اثر کود دامی و کودهای زیستی و شیمیایی بر زیست توده علفهای هرز و خصوصیات رشدی زعفران، آزمایشی در سالهای زراعی 1394-96 به صورت اسپلیتپلات و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی شهرستان گناباد انجام شد. کاربرد 60 ) تن در هکتار) و عدمکاربرد کود دامی بهعنوان عامل اصلی و کودهای بیولوژیکی و شیمیایی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، نیتروکسین 5) لیتر در هکتار)، بیوفسفر (سه لیتر در هکتار)، بیوسولفور (سه لیتر در هکتار)، اسید هیومیک 10) کیلوگرم در هکتار) و کود شیمیایی (از منابع اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم به ترتیب به میزان 150، 150 و 100 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد کود دامی زیست توده تر و خشک علفهای هرز را به ترتیب 24 و 20 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. تمامی کودهای بیولوژیکی و شیمیایی مورد مطالعه افزایش زیست توده تر و خشک برگ زعفران را نسبت به شاهد به همراه داشتند، به طوری که هر یک از کودهای بیوسولفور، نیتروکسین، بیوفسفر، اسید هیومیک و کود شیمیایی زیست توده تر برگ را به ترتیب 23، 34، 35، 36 و 42 درصد و زیستتوده خشک برگ را بهترتیب 17، 34، 30، 24 و 31 درصد در مقایسه با شاهد بهبود بخشیدند. وزن تک بنه در شرایط استفاده از کود دامی 15 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت و هر یک از کودهای بیوسولفور، نیتروکسین، اسید هیومیک و کود شیمیایی بهترتیب افزایش 16، 20، 20 و 27 درصدی وزن تک بنه را در مقایسه با شاهد سبب شدند. به طورکلی با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر میرسد با استفاده از نهاده های بوم سازگار میوانت ضمن بهبود ویژگی های رشدی زعفران، کمیت و کیفیت این محصول استراتژیک را بهصورت پایدار در درازمدت تضمین نمود.

کلیدواژه ها:

اسید هیومیک ، بیوسولفور ، سوپرفسفات تریپل ، نیتروکسین ، وزن تک بنه.