بررسی و تحلیل ضرورتهای باززنده سازی بافتهای تاریخی در شهرهای شمال غرب ایران، مطالعه موردی – محله پاساژ تبریز

رشد شتابان شهرنشینی از یک سو، و ارتقاء روزافزون نیازهای جدید زندگی شهری از سوی دیگر به گسیختگی مابین بخش های قدیمی و ااروزی شهرها انجاایده است. بافت محلات قدیمی پیرامون هسته مرکزی شهرها توانسته اند پاسخگوی نیازهای زندگی اعاصر باشند و دائماً اسیر رکود و پسروی را طی می کنند. این مقاله از طریق برشمردن مسائل ومشکلات ای بافت ها، ضمن طرح ضرورت شناخت آنها و گسترش مفهوم )توسعه پایدار( شهری ، بهره گیری موثر و پایدار از ظرفیت های توسعه ای رها شده درون مناطق شهری ) به صورت بافت مرسوم به فرسوده( را توصیه ای کند و در اثنای بررسی نمونه های مشابه و طرح الگویی برای شناسایی ظرفیتهای توسعه ای اوجود در محلات به ارزیابی رابطه الگوهای رفتاری با ظرفیت های قابل استفاده و بارگذاری مجدد آن پردازد. این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی و با هدف کلی شنانت ظرفیت های توسعه ای موجوددرمحله پاساژبافت قدیمی و تاریتی کوچه میارمیارتبریز می باشد.

کلیدواژه ها:

رشد شهرنشینی ، توسعه پایدار ، بافت فرسوده ، محله پاساژ تبریز ، باززنده سازی