تحلیل اجمالی سیر تحول سبک و عناصر تزینی دوره صفویه با تاکید بر معماری ایرانی اسلامی

دوره صفوی را بدون شک باید از درخشان ترین ادوار تاریخ معماری و شهرسازی ایران دانست. ابعاد گوناگون این اتفاق مبارک که دیگر هیچ گاه در تاریخ مکرر نشد شایسته آن است که بیش از این ها مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد. اعلام مذهبشیعه اثنی عشری به عنوان مذهب رسمی کشور، ایجاد حکومت مرکزی مقتدر، امنیت ناشی از ثبات حکومت، ابداعات و پیشرفت فناوری ساختمان، توسعه شهر ها در اثر توسعه اقتصادی و خوی و خصلت هنر دوستی و هنر پروری پادشاهانصفوی به ویژه شاه عباس اول از جمله عوامل موثر در رشد و شکوفایی بی نظیر معماری و شهرسازی در آن دوران بهشمار می آیند. همپای شکوه و عظمت گونه های مختلف معماری، طراحی و ساخت بناها مبتنی بر تجارت پیشین به اوج خود رسید. لذا در این پژوهش با هدف بررسی سیر تداوم عناصر تزیینی معماری اسلامی ایران باستان و همچنین الهام گرفتن ازتزیینات و معماری دوره صفوی و حتی الامکان زنده کردن معماری اصیل ایرانی با بکار بردن نمونه ای از این تزیینات در معماری کنونی باعث آشنا نمودن بیش از پیش گردشگران با معماری ایرانی و شاهکارهای تزیینی آن شویم. که نتایجبدست آمده نشان می دهد با توجه به اینکه پایان دوره صفویه مصادف بود با پایان تزیینات معماری اسلامی در ایران، لذااین دوره را می توان اوج شکوفایی به کارگیری تزیینات در معماری ایران دانست که امید است با بررسی عناصر تزیینی در این دوره و انتقال آن به معماری نوین ایران، شاهد تاثیر سبک های آن دوره در معماری کنونی ایران باشیم. روش مورد استفاده در این پژوهش نیز توصیفی- تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، تزیینات ، عناصر تزیینی ، دوره صفویه ،