پروتکل مسیریابی شبکه عصبی خودسازمانده برای شبکه های حسگر بی سیم

شبکه حسگر بی سیم خواصی مانند هزینه کم، توان طول عمر محدود دارند این حسگرها میتوانند برای نظارت محیط، کنترل آلودگی هوا بررسی آتش سوزی در جنگل اندازه گیری کیفیت آب .... استفاده شوند متشکل از هزاران یا صدها نود میباشند. شبکه حسگر بی سیم نیاز به مدیریت در جنبه های مختلف از جمله کنترل انرژی مصرفی، مسیریابی مناسب بدون همزمانی برای ارسال اطلاعات دارند. برای بهبود پروتکلهای مسیریابی خوشه بندی تعداد، اندازه خوشه انتخاب سرخوشه مناسب فاکتور اساسی میباشد. در این مقاله تعداد مناسب خوشه ها با استفاده از مدل خوشهبندی زاویهای در مسیریابی تعیین میشود. در این راستا یک تحلیل هوشمندانه برای پردازش ارسال اطلاعات به منظور بهبود عملکرد شبکه های حسگر استفاده میشود.شبکه عصبی در نظر گرفته شده، با استفاده از روش خودسازمانده به طور کارا در کشف مسیر مناسب انتخاب سرخوشه مناسب مدیریت بهتر توان حسگرها استفاده میکند. بنابراین استفاده از معیارهای مهمتر برای انتخاب سرخوشه در شبکه عصبی خودسازمانده طول عمر شبکه را افزایش میدهد. الگوریتم مسیریابی معرفی شده، باعث توزیع متوازن انرژی حسگرها شده، از تجمع سرخوشه ها در ناحیه خاص جلوگیری میکند، به همین دلیل از نظر پوشش افزایش طول عمر حسگرها بسیار کارا میباشد. کارایی پروتکل مسیریابی پیشنهادی از لحاظ افزایش طول عمر شبکه حفظ بهتر پوشش شبکه-ای در مقایسه با پروتکلهای مسیریابی پیشین نتیجه میشود.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بیسیم ، شبکه عصبی ، الگوریتم مسیریابی ، خوشه بندی زاویه ای ، سرخوشه