جایگاه دانش بومی در زمینه مدیریت ذخیره و مصرف بهینه آب

در مناطق خشک و نیمه خشک به علت کمبود آب و خشکسالی های پی در پی، منابع آبی یکی از عناصر مهم در توسعه پایدار به حساب می آید. دانش بومی یک جامعه نیز که طی نسل ها تجربه و آزمون و خطای چندین هزار ساله افراد حاصل شده است، آنها را قادر می سازد که به معیشت پایدار دست یابند. در این مقاله ذخیره سازی و حفظ و مدیریت آب مد نظر می باشد که دانش بوی همچون ابزاری قوی، در صورت تلفیق با دانش نوین می تواند باعث افزایش پایداری معیشت و کاهش هدر رفتن آب شود. در این مقاله به بیان مفهوم دانش بومی، ویژگی های دانش بومی، تفاوت آن با دانش رسمی و نقش دانش بومی در مدیریت ذخیره و مصرف بهینه آب پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، منابع آب ، توسعه پایدار