مصرف بهینه کودهای شیمیایی فسفاته و نیترژنه با استفاده از کودهای زیستی در بادام زمینی

به منظور بررسی اثر مصرف بهینه کودهای شیمیایی فسفاته و نیتروژنه با استفاده از کودهای زیستی در بادام زمینی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. کودهای زیستی مورد استفاده شامل (1- بیوفسفات با 50% کود شیمیایی فسفاته و استفاده کامل کود نیتروژنه 2- ازتوباکتر با 50% کود شیمیایی نیتروژنه و استفاده کامل کود فسفاته 3- بیوفسفات+ ازتوباکتر با 50% کود شیمیایی فسفاته و نیتروژنه 4- استفاده کامل (100%) از کودهای شیمیایی فسفاته و نیتروژنه (شاهد)، تراکم بوته در سه سطح 4 بوته، 5 بوته و 6 بوته در مترمربع و دو سطح میکوریز(استفاده از میکوریز و بدون استفاده از میکوریز) بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از میکوریز و تراکم کاشت اختلاف معنی داری در ماده خشک دانه، ماده خشک کل، شاخص برداشت، تعداد دانه درغلاف و تعداد غلاف در تک بوته وجود داشت. استفاده از کودهای زیستی نیز در کلیه سطوح تیماری سبب ایجاد اختلاف معنی داری شد. به طوری که استفاده از میکوریز ماده خشک دانه، ماده خشک کل ،تعداد دانه و تعداد غلاف در بوته را افزایش داد. با افزایش تراکم از 4 بوته به 6 بوته در متر مربع در کلیه سطوح تیماری روند کاهشی از خود نشان دادند. تیمار استفاده توام از بیوفسفات و ازتوباکتر بیشترین میزان ماده خشک دانه، ماده خشک کل، تعداد دانه و غلاف در بوته را به خود اختصاص داد. بیشترین عملکرد دانه در استفاده ازمیکوریز، کود زیستی بیوفسفات و ازتوباکتر و تراکم 4 بوته در مترمربع به ترتیب به میزان 32.77 و 33.08 و 34.13 گرم دربوته بدست آمد.

کلیدواژه ها:

کودهای زیستی ، تراکم کاشت ، میکوریزا ، بادام زمینی