مناسب سازی محیط شهری برای افراد خاص با رویکرد معماری پایدار مطالعه موردی کلانشهر رشت

شهرفقط یک سیستم کالبدی یا طبیعی نیست بلکه بسترزندگی انسانها است بنابراین مکانی برای تحقق ارمانها بروز خلاقیت ها و جستجوی سعادت و رضایت آنان محسوب میشود ازاین نظر برنامه ریزی شهری می باید فراتر ازاهداف کالبدی و فنی به خواست های اجتماعی فرهنگی و روانی مردم پاسخ گوید اگربتوان دسترسی را برای افراد خاص ناتوانان جسمی حرکتی و نابینایان فراهم ساخت دراصل چنین تسهیلاتی برای همه افراد جامعه فراهم گشته است ازانجا که زندگی افراد مذکور مواجه با محدودیت های ویژه ای است و باعث اختلال دررابطه فردبامحیط میگردد باید سعی شود که دربرنامه ریزی های محیطی سازگاری سازی محیط با شرایط این قشردرنظر گرفته شود مناسب سازی می کوشد باهدف ایجادتساوی فرصت ها ورعایت حقوق بمنظور مشارکت درکلیه امور جامعه حضور افرادخاص را دراذهان طراحان شهری جهت ایجادفضایی مناسب به مرحله تعیین برساند بنابراین ایجاد تمهیدات لازم برای این شهروندان دراولویت قراردارد و توجه به آنها درطرح ها امری است که باید درراس طرح های شهری قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

محیط شهری ، برنامه ریزی شهری ، مناسب سازی/فردخاص