بررسی معماری ایرانی با رویکرد توسعه پایدار نمونه موردی کرمانشاه

درآستانه ورود به هزاره جدید پدیده توسعه پایدار همراه با تمرکز گرایی جمعیت همراه است از این رو با توجه به تحولات درمعماری وشهرسازی دوران معاصر و جایگزین شدن بافت های شهری جدید محلات قدیم نقش و جایگاه پراهمیتی نیزد مخاطبان شهری قراردارد دلیل آن وجود پایداری هویتی سرزندگی تنوع امنیت و ... می باشد بگونه ای که پاسخگویی برای نیازهای فردی و اجتماعی افراد می باشد که امروزه کمتر شاهد این اصول با ارزش ازمعماری ایرانی می باشیم هدف ازاین پژوهش تشویق به بازگشت گذشته نیست بلکه پاسداشت معماری ایرانی می باشد بدین صورت که الگوهای پایدارمعماری ایرانی مانند جهت گیری رواق اب نما حوضخانه نورگیری و ... درمعماری و شهرسازی استان کرمانشاه مورد بررسی قرارگیرد و نحوه به کارگیری آن درمعماری معاصر پرداخته شود رو شتحقیق بصورت میدانی و استفاده ازمنابع کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، توسعه پایدار ، معماری معاصر