بررسی نحوه اثر گذاری تکنولوژی در معماری بناهای نو ایرانی جهت دست یابی به یک معماری پایدار

روند پیوسته ای که معماری بومی ایران طی چندین سده بافرازونشیب هایی ولی با حرکت کلی روبه جلو درجریان بود طی چندین دهه اخیر و خصوصا با شروع جریان نوگرایی درایران که منبعث ازجریان تحولات انقلاب صنعتی اروپا دچار وقفه و گاها حتی افوق نیز گردید باورود تکنولوژی به ایران که دروهله اول فقط پوسته و قسمت ظاهری آن مدنظر طراحان و نوگرایان بود بناهایی درگوشه و کنار این سرزمین کهن دارای الگوهای با ارزش معماری بوجود آمد که نه تنها تکنولوژی درآن بصورت حقیقی بروز نیافت بلکه این الگوهای کهن و داشته های تجربی معماری سنتی نیز با اشتیاث فراوانی که به تکنولوزی و معماری برخاسته ازآن بود نادیده گرفته شدند ماهیت تکنولوژی خاصیتی که معماران مدرن را آنچنان شیفته خود کرد که تمامی امال و ارزوهای خود را با تکنولوژی تحقق یافته تلقی کردند اما گذشت زمان پرده ازناکامی های صرف تکنولوژی برداشت و باعث جرقه های اغازین معماری پست مدرن گردید این مقاله برآن است تا با بررسی نحوه اثرگذاری تکنولوژی درمعماری بنهای نو ایران راه کارهای دستیابی به معماری پایدار را ارایه نماید بناهای نوینی که ضمن بهره مندی ازتکنولوژی های نوین هویت ایرانی خود را دارا باشند روش مورد استفاده دراین پژوهش تحلیلی توصیفی بوده و ازنمونه بناهای موفق که تکنولوژی و فن اوریهای نوین درآنها به بروز یک معماری پایدار اجتماعی فرهنگی اکولوژیکی و ... منجر شده است استفاده میگردد

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ، معماری پایدار ، بناهای نو ، هویت