برنامه ریزی جهت ساماندهی یک واحد همسایگی از دیدگاه کاهش خطر سانحه وطراحی شهری؛ نمونه موردی: واحد همسایگی دشتو، بم

نگاهی به یکی ازواحدهای همسایگی بازسازی شده مجاوراراک پس اززلزله دیماه سال 1382 بم نشان میدهد که توجه صرف به مقاوم سازی کالبدی ساختمان ها و کوتاهی درساماندهی فضاهای عمومی محله باعث بروز اخلال دربازگشتن رونق زندگی پیش ازسانحه به محله شده است این امر به خصوص باورود تازه واردان به شهر و موضع گیری منفی بومیان به حضور آنان باعث کم شدن تعاملات اجتماعی شده است باتوجه به سابقه وقوع زلزله بایددانست که مقاومت و پایداری جامعه شهری دربرابر سانحه درسطح بالاتر معلول وجود اجتماعی پایدار است وتعاملات اجتماعی نیز لازمه ایجاد یک جامعه پایدار است راه حل کالبدی برای ایجاد چنین جامعه ای ایجادفضاهایی است که حیات اجتماعی مردم درآن محقق شود و فعالیت های جمعی و کنارهم بودن مردم باعث بوجود آمدن خاطره جمعی و منافع مشترک شود ازدیدگاه کاهش خطرسانحه نیز محله نیز با تجهیز دارد که دراین راستا فضاهای بازودسترسی ها می بایست ساماندهی شود. ازاین رو احداث پارک کودکدرگره اصلی محله و گسترش اقدامات با تجمیع واحدهای تجاری خرد محله دراطراف آن و تاسیس صندوق قرض الحسنه و ساماندهی نفوذپذیری بافت پیشنهاد شده اند.

کلیدواژه ها:

واحدهمسایگی ، فضای عمومی ، جامعه پایدار ، کاهش خطرسانحه