بررسی ساختار سلسله مراتبی محلات سنتی و نقش آن بر شکلگیری تعاملات اجتماعی پایدار

ساختارکالبدی فضایی شهرهای ایران را میتوان به اندام واره هایی تشبیه نمود که سلسله ای ازفضاهای مرتبط و بههم پیوسته همچون شریانهای حیاتی بدن دردل آن جای گرفته اند هرگونه تعامل و حیات اجتماعی میان شهروندان دراین فضاها شکل میگیرد و میتوان گفت که اصل سلسله مراتب ازمهمترین اصولی است که درساختاراین فضاها مورد استفاده قرارگرفته است این اصل ازعمومی ترین فضای شهرمانند میدان یا بازارشهر اغاز و تاباریک ترین پسکوچه های ناشناخته دردل محله ای دورامتداد یافته است به نظر می رسد که سلسله مراتب فضایی گونه ای ازسلسله مراتب را درروابط اجتماعی درون خود شکل میدهد که موجب میگردد تا نحوه تعامل افراد درفضاهای محلی با نحوه تعامل آنها درفضاهای مقیاس شهر متفاوت باشد ازاین روی میزان این تعاملات بعنوان مهمترین معیار سنجش پایداری اجتماعی محلات مسکونی محسوب میشود دراین پژوهش با مطالعه اصل سلسله مراتب درساختارمحلات سنتی تاثیر آن برشکل گیری تعاملات اجتماعی پایدار مورد بررسی قرارگرفته که دراین راستا ازروش مطالعه کتابخانه ای و تحلیل های توصیفی و تطبیقی استفاده شده است