بررسی نقش مدارس در توسعه پایدار محله های بافت قدیمی شهرهای تاریخی شهر موردی شهر شوشتر

مدرسه یکی ازدیرپاترین نهادهای اجتماعی تربیتی و اصلی ترین رکن تعلیم و تربیت و کالبدی شهرنشینی ایرانی است درنظریه های هنجاری طراحی محیط اظهارنظرهای زیادی راجع به تاثیر طراحی برتعامل اجتماعی مردم شده اس مدرسه بعنوان یک محیط یادگیری نه تنها میتواند عملکردهای مختلفی به خودبگیرد بلکه میتواندبه عنوان کانون فرهنگی و اجتماعی محله ها درتعاملات رفتاری و اجتماعی نیز موثر باشد که ازمزیت های مهم آن به غیرازمشارکت مردمی صرفه جویی اقتصادی حاصل ازآن و رفع نابرابری هایی است که دراثرفقدان تسهیلات دربسیاری ازمدارس و محله های درمناطق مختلف کشور ازخودب روز دهد و به تقویت هویت محله و احیا مرکز محله و توسعه محله های قدیمی کمک خواهد نمود و نقشهای متفاوتی درزمینه مسائل طراحی احیا و توسعه بافت های فرسوده و تاریخی شهرها داشته باشد این مقاله تلاشی است برای بررسی و نقش مدارس درتوسعه محله های بافت قدیمی شهرهای تاریخی که دراین رابهط بافت سنتی شهرشوشتر به عنوان فضایی شهری درجهت توسعه پایدارواجدارزش همخوان با فرهنگ و هویت ایران طرح و بررسی گردیده است