تاثیر یک دوره فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی معتادان تحت درمان

یکی از موضوعات اساسی در ارتباط با سلامت جوانان مصرف مواد است. میزان مصرف مواد در جوانان و نوجوانان روز به روز افزایش مییابد و برای کنترل این امر لازم است در برنامه های پیشگیری و درمان از رویکردهای جدید بهره گرفته شود.(گرکین، 2006) عادتهای سوء مصرف مواد به متغیرهای روانشناختی - درونی از جمله ویژگی های شخصیتی، شیوه زندگی، نگرش، باورها و سطح هوشی فرد نیز بستگی دارد. مروری بر پژوهش های انجام شده در زمینه هوش افراد وابسته به مواد نشان داده است که عملکرد شناختی و سطح هوش اغلب این افراد پایین تر از میانگین است(والیا و همکاران، 2005). همچنین با توجه به نقش مذهب و احاطه آن بر همه شیون زندگی انسان مذهب در بازداری فرد از گرایش به مواد مخدر نقش تعیین کننده ای دارد. در این راستا پژوهش ها نشان دادهاند که داشتن نگرش ها و باورهای مذهبی و اعمال معنوی با کاهش استرس های روانشناختی و پیشگیری از رفتارهای پرخطری همچون سیگارکشیدن، مصرف الکل و مواد همراه است. همچنین مطالعات نشان داده اندکه دینداری و معنویت از تاثیر فشارهای زندگی بر گرایش به مصرف مواد میکاهد و در طول زمان نیز میزان افزایش مصرف مواد را مهار میکند(ویلز و همکاران، 2003). لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی سبک بر کیفیت زندگی و هوش معنوی معتادان خودمعرف تحت درمان می باشد.