تاثیر آموزش تکالیف ردیابی بر هماهنگی چشم و دست کودکان دارای اختلال یادگیری

هدف تحقیق حاضر تاثیر آموزش تکالیف ردیابی بر هماهنگی چشم و دست کودکان دارای اختلال یادگیری بود. بدین منظور 24 دانش آموز دختر و پسر دارای اختلال یادگیری در سنین 12-9 سال در مرکز اختلال یادگیری مفید شهر تهران به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به عنوان آزمودنی که هیچگونه تجربه قبلی با تکالیف ردیابی نداشتند به صورت تصادفی در 2 گروه 12 نفری، کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق نوعی تکلیف ردیابی بود که به صورت نرم افزاری طراحی و هدف از اجرای تکلیف، ردیابی کردن مسیر با حداکثر سرعت و حداقل خطا بود. زمان حرکت و دو نوع خطای حرکت (کلیک و مسیر) به عنوان نمره عملکرد (هماهنگی چشم و دست) منظور شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب (2 جلسه)، 8 بلوک 16 کوششی را تمرین و پس از آخرین جلسه اکتساب در پس آزمون شرکت کردند. نتایج تحلیل کواریانس یک راهه نشان داد آموزش تکالیف ردیابی تاثیر معنی داری بر متغیر هماهنگی چشم و دست کودکان 9-12 سال دارای اختلال یادگیری داشت. بنابراین پیشنهاد می شود آموزش و ارایه تکالیف ردیابی موقعیتی، سبب بهبود هماهنگی چشم و دست کودکان دارای اختلال یادگیری می شود.

کلیدواژه ها:

تکالیف ردیابی ، هماهنگی چشم و دست ، اختلال یادگیری