سنجش میزان تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی به عنوان عامل اساسی در ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی در راستای رسیدن به توسعه پایدار (مورد مطالعه شهر قیدار )

یکی از ابعاد تاثیرگذار در حوزه برنامه ریزی شهری، ابعاد اجتماعی است که البته در برنامه ریزی شهری ایران اکثرا مورد غفلت قرار می گیرد .از علل اصلی این عدم توجه، روشن نبودن نحوه تاثیر این ابعاد در برنامه ریزی شهری است .در این پژوهش برای تبیین بهتر نحوه تاثیر ابعاد اجتماعی بر برنامه ریزی شهری، ارتباط این ابعاد را در قالب مفهوم سرمایه اجتماعی با مفهوم تاثیرگذار دیگر حوزه برنامه ریزی شهری یعنی کیفیت زندگی شهری مورد بررسی قرار گرفته است . به همین منظور شهر قیدار را به عنوان یک شهر کوچک نمونه موردی انتخاب کرده ایم امروزه شهرهای کوچک نقش بی بدلیلی در کمک به کلانشهرها دارند در همین جهت آگاهی از مشکلات موجود در این شهرها لازم و ضروری می باشد هدف اصلی در این پژوهش بررسی ارتباط مفهوم سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی شهری می باشد .نتایج حاصل از یافته پژوهش نشان می دهد تمامی شاخص های مورد بررسی با توجه به سطح میانگین در نظر گرفته شده پایینتر از سطح میانگین قرار دارند و همچنین نتایج رگرسیونی نشان می دهد شاخص های اقتصادی ،کالبدی ،فرهنگی بیشترین تاثیر را بر روی کیفیت زندگی دارند و شاخص های اجتماعی با توجه به زیر شاخص های مورد مطالعه کم ترین تاثیر بر کیفیت زندگی دارند .

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار ، کیفیت زندگی ، شهر قیدار