بررسی استفاده از ژلاتین ماهیان سردآبی برای تولید پوشش های زیست تخریب پذیر

اغلب پوشش هایی که برای حفظ مواد غذایی استفاده می شوند، از مواد پلاستیکی سنتزی ساخته شده اند. با اینحال، بهدلایل زیستی، اخیرا توجه به پوشش های با قابلیت زیست تخریب پذیری معطوف گردیده است. ژلاتین بطور گسترده برایتوانایی تهیه پوشش و تناسب بعنوان یک پوشش خارجی برای محافظت غذا در برابر خشکی، نور و اکسیژن مورد مطالعهقرار گرفته است. ژلاتین منابع جایگزین گونه های پستانداران خصوصا ژلاتین ماهیان دریایی در حال کسب اعتبار هستند.ویژگی های مکانیکی و محافظتی این پوشش ها به میزان زیادی وابسته به ویژگیهای شیمیایی و فیزیکی ژلاتین خصوصاترکیب اسید آمینه که بسته به گونه، به میزان زیادی تفاوت دارد و توزیع وزن ملکولی که اساسا به فراوری بستگی دارد،می باشد. فرمولاسیون های متفاوت پوششی می توانند برای بسط ویژگی های شیمیایی و فیزیکی و اضافه نمودن کاربردهایجدید تبیین گردند. این مقاله به بررسی جدیدترین منابع علمی مربوط به فیلم ها بر اساس ژلاتین حاصل از گونه های متفاوتماهی پرداخته و راهکارهای گوناگونی را برای ارتقای ویژگیهای فیزیکی چنین پوشش هایی را با ترکیب ژلاتین ماهی بادیگر پلیمرهای زیستی همانند پروتیین ایزوله سویا، روغن و اسیدهای چرب و پلی ساکاریدهای خاص در نظر می گیرد.ضمن اینکه در ارتباط با استفاده از نرم کننده ها و مواد فعال سطحی مختلف نیز بحث می گردد.

کلیدواژه ها:

ژلاتین ماهی سردآبی ، فیلم خوراکی ، زیست تخریب پذیر