تاثیر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده بر ماندگاری جمعیت (مطالعه موردی شهرلامرد)

همگام با تغییرات اقتصادی اجتماعی و فرهنگی وفناوری های جدید، بافت های شهری باتغییر شکل و شالوده مواجه گردیده اند، چرا که شهر نیز همچون سایر پدیده های مصنوعی انسان ساخت درطول زمان دچار تغییر و تحول می گردد. این توسعه فرآیندی پویا ومداوم است که درطی آن محدوده های فیزیکی شهر وفضاهای کالبدی آن از حیث کمی افزایش وازحیث کیفی تغییر می یابد واگر این روند سریع و بی برنامه باشد به ترکیب فیزیکی مناسبی از فضاهای شهری نخواهد انجامید.در ایران اغلب شهرها کهن و پر جمعیت دارای چنین وضعیتی هستند و در این راستا این تحقیق در شهر لامرد واقع در جنوب استان فارس انجام شده است که هدف از این پژوهش شناسایی میزان تمایل به ماندگاری ساکنین در صورت اجرای طرح بهسازی و نوسازی، و میزان استفاده از طرح بومی در بهسازی و نوسازی و استفاده از مولفه های کالبدی را مشخص می کند. روش تحقیق مورد مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی می باشد . به منظور جمع آوری آمار و اطلاعات و با توجه به حجم نمونه بدست آماده با استفاده از فرمول کوکران، از بین 3106نفر جمعیت محلات فرسوده شهر لامرد به صورت تصادفی اقدام به توزیع 343 پرسش نامه بین ساکنین این محلات گردید. داده های پرسشنامه ها در نرم افزارSPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از این است که طبق جدول شماره 3 امر بهسازی و نوسازی به ماندگاری جمعیت کمک کرده.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، نوسازی ، بافت فرسوده ، شهر لامرد