بررسی جایگاه آب انبارها در معماری سنتی ایران با توجه به اقلیم و توسعه پایدار در ایران نمونه موردی : آب انبار شش بادگیر یزد

اگر چه در جهان معاصر ، پایداری و توسعه ی پایدار مبحثی نوین هستند اما با جستجوی عوامل پایداری در معماری سنتی ایران در می یابیم که در تمدن ایران زمین این پایداری از دیر باز مورد توجه بوده است. پیشینیان مانیز برای رفع نیاز های خود در برخورد با محیط زیست بسیار اگاهانه عمل کرده اند و بدون لطمه به محیط زیست از کمترین امکانات بهترین استفاده را کرده اند و در پاسخگویی به نیاز های خود دست به کار های خلاقانه زدهاند. در واقع معماری ایران از تمامی امکانات محیط و اقلیم پیرامون بهره می برد . در این بهره وری نه تنها طبیعت محیط را تضعیف و تخریب نمی کندبلکه هدفش تحکیم طبیعت پیرامون است. شناخت و مطالعه ی دقیق اب انبار هاو ویژگی ان ها از یک سو و مقایسه ی ان با اصول پایداری ان ها را الگویی در معماری پایدار و مدیریت انرژی قرار می دهد .در ایران باستان همواره پایداری مورد توجه افراد بوده است از جمله در مناطق گرم و خشک و کویری ایران می توان راه حل هایی منطقی و هماهنگ و سازگار با اقلیم منطقه را مشاهده کرد از جمله آن آب انبار است که باذخیره آب در زمستان و بهره وری آن در تابستان، روشی است بهینه در بهره گیری از منابع و انرژی های طبیعی که می تواند آسایش اقلیمی منطقه مربوطه را بوجود آورد در این مقاله با بررسی نقشو کارکرد آب انبار هاسعی در شناسایی الگوهای پایدار معماری بومی و سنتی ایران را دارد. این مقاله با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای و استفاده از روشتوصیفی تحلیلی جمع آوری شده است. در این راه با انتخاب نمونه موردی در استان یزد شهر یزد، آب انبار شش بادگیر یزد به بررسی موضوع مورد بحث پرداخته می شود از نتایج حاصله در این پژوهش می توان به بهره گیری از معماری پایدار در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی با حفظ ارزش های فرهنگی و اجتماعی و اصول معماری بومی و منطقه ای اشاره نمود

کلیدواژه ها:

پایداری ، اصول پایداری ، معماری سنتی ، اقلیم ، آب انبار ، شهر یزد