مقایسه عملکرد پروتکل های خوشه بندی SEECP و ICDMS در شبکه حسگر بیسیم

شبکه های حسگر بیسیم به دلیل هزینهکم و ارتباطات آسان، امروزه در بسیاری از کاربردها برای فعالیت های نظارتی در محیط های مختلف استفاده می شوند. حسگرها در این شبکه ها از یک منبع تغذیه محدود استفاده می کنند که پس از اتمام آن، به دلیل غیرقابل تجدید بودن این منابع، عمر شبکه به پایان می رسد. بنابراین یکی از چالش ها در این شبکه، کاهش مصرف انرژی است. گره هایی که فاصله بیشتری تا ایستگاه پایه دارند انرژی بیشتری برای انتقال داده ها مصرف می کنند که در نهایت طول عمر این گره ها کاهش می یابد بنابراین برای استفاده بیشتر و افزایش طول عمر این شبکه ها، نیاز به ایجاد محدودیت در مصرف انرژی است. با استفاده از تکنیک خوشه بندی، سرخوشه ها تعیین میشوند و گره ها به آن سرخوشه ها ملحق شده و خوشه تشکیل می گردد. در این مقاله به بررسی و مقایسه دو پروتکل خوشه بندی در شبکه حسگر بیسیم می پردازیم.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بیسیم ، خوشه بندی ، سرخوشه ، کاهش مصرف انرژی ، طول عمر شبکه