شناسایی ژنوتیپ مقاوم به سرما گردو در استان آذربایجان غربی

گردو گیاهی است دگرگشن از خانواده Juglandaceae که مهمترین گونه آن Juglans regia می باشد. بیشتر گردوهای تولید دنیا از این گونه بوده و بر اساس بعضی منابع گفته می شود که گسترش اولیه آن به سایر مناطق دنیا از ایران انجام گردیده است. مناطق توسعه کشت گردو در ایران از مناطق شمال از دره گز در شمال شرقی تا دشت مغان د شمالغرب و در دامنه های جنوبی البرز در استان های آذربایجان شرقی و غربی، دامنه های زاگرس استانهای خراسان، کرمان، سمنان و اصفهان می باشد. تنوع ژنتیکی فراوان در ایران دیده می شود که این نشان دهنده پتانسیل غنی و ارزنده گردو در ایران است که این منابع ژنتیکی می توانند در برنامه های اصلاح نبات و سلکسیون ارقام با پتانسیل بالا برای باغات ایران به کار گرفته شوند. با توجه به اهمیت و ارزشی که در ایران به توسعه باغات گردو در قالب طرح طوبی با استفاده از عرصه های طبیعی در سیاستهای باغبانی وزارت جهاد کشاورزی داده می شود . امروزه نیاز به استفاده از ژنوتیپهای مقاوم به سرما، آفات و امراض و مسایل خاکی و با پتانسیل بالا و اصلاح شده بسیار شدید می باشد. ایران یکی از مناطق گردو خیز دنیاست. مساحت گردو کاری در ایران در حدود 70000 هکتار و متوسط تولید آن حدود 130 هزار تن در سال می باشد که در استانهای سمنان، خراسان، کرمان، تهران، آذربایجان شرقی و غربی ، فارس، زنجان، کهگیلویه و بویر احمد، چهارمحال و بختیاری ، کردستان، اصفهان، مازندران، گیلان و بعضی از مناطق متمرکز است. تمرکز و تنوع زیاد گردو در مناطق مانند استانهای همدان، کرمان، آذربایجان شرقی و غربی، سمنان و خراسان فراوان تر است.