تحلیلی از وضعیت سرمازدگی باغهای میوه استان آذربایجان غربی

سرما مهمترین عامل تعیین کننده در توزیع گونه ها روی زمین است. همچنین یکی از عوامل تهدیدکننده عملکرد محصولات باغی است. به علت غیر بومی بودن ارقام مختلف درختان میوه آسیب پذیری آنها مخصوصا به سرمای دیررس بهاره بیشتر است. تلاش برای مقابله با سرما به 2000 سال قبل از میلاد بر می گردد به طوری که رومیان به این امر واقف بوده و در صدد مقابله با سرما بر آمده اند . ا زآن زمان به بعد با وجود گسترش متدهای مختلف مخافظت از سرما یخزدگی حتی در مناطق نیم گرمسیری همچنان یکی ازعوامل تهدید به شمار می رود. تلاش های تحقیقاتی عمدتا مصروف توسعه روشهای حفاظت، تاخیر انداختن گلدهی، ایجاد مقاومت به سرما و مکانیسم یخزدگی بوده است. با وجود ای تلاش ها حسارت سرمازدگی تخفیف جزیی یافته است و صدمه یخبندان همچنان تهدید اصلی است. صدمات یخزدگی پاییزه و زمستانه در مناطق سردسیر و یخ زدگی بهاره جوانه و گلها و سر شاخه ها د رمناطق معتدله از اهمیت زیادی برخوردار است. تاثیر دمای پایین بر گیاهان از چندین زاویه توسط محققا مختلفی مرور شده است. به هر حال کاهش دما زیر نقطه بحرانی منجر هب خزدگی برون سلولی و آسیب به اندامهای حیاتی گل و حتی کیفیت میوه می شود. عوامل موثر در مقاومت به سرمای دیررس بهاره تاخیر در گلدهی است که یک خصوصیت ژنتیکی است ولی به شدت تحت تاثیر نوسانات دمایی بعد از رفع رکود، رطوبت و تغذیه و قدرت رشد درخت قرار دارد. وقوع سرمازدگی بهاره متوسط هر ده سال یک بار صورت می گیرد و این فرصت مناسبی را برای بازدید و یادداشت برداری درمورد شدت خسارت در خصوص مکان و ارقام مختلف درختان میوه و در نهایت بهره برداری عملی از آنها فراهم می سازد.