مقایسه عملکرد غشاهای الیاف میان تهی پلی وینیلیدین فلوراید و پلی سولفون برای دفع گاز دی اکسید کربن از دی اتانول آمین

غشاهای الیاف میان تهی با استفاده از پلیمرهای پلی وینیلیدین فلوراید (PVDF) و پلی سولفون (PSf) و حلال 1- متیل- 2- پیرلیدون (NMP) با درصد خلوص بالا به روش جدایش فازی مرطوب ساخته شدند. آزمایش دفع گاز دی اکسید کربن از محلول دی اتانول آمین در یک سیستم تماس دهنده غشایی گاز- مایع انجام گرفت. نتایج نشان داد که در شدت جریان های کم از مایع جاذب شار دفع گاز دی اکسید کربن غشای پلی سولفون از غشای پلی وینیلیدین فلوراید بیشتر است ولی با افزایش شدت جریان مایع شار دفع غشای پلی وینیلیدین فلوراید به میزان قابل توجهی از غشای پلی سولفون بیشتر می شود. در سرعت جریان مایع 0/7 m/s بیشترین میزان دفع برای غشاهای پلی وینیلیدین فلوراید و پلی سولفون به ترتیب به میزان (mol/m² s) 1/76 ×10 ¯ᵌ و (mol/m² s) 1/38 ×10 ¯ᵌ بدست آمد. همچنین بیشترین بازده دفع به میزان 86/7% برای غشای پلی وینیلیدین فلوراید بدست آمد.

کلیدواژه ها:

دفع گاز ، محلول دی اتانول آمین ، تماس دهنده غشایی گاز- مایع ، غشای الیاف میان تهی